Verbonden adem – onder mijn eigen motorkap kijken

Afgelopen weekend dook ik weer onder mijn eigen motorkap, tijdens een ademhalingscursus over de verbonden adem.

Het weekend stond in het teken van de verbonden adem: weinig theorie, vooral ervaren. In een begeleide setting ging ik intensiever ademen, waardoor er ruimte ontstond voor sensaties en emoties die ik normaal niet zo snel toelaat. Niet om iets te forceren, maar om weer contact te maken met mijn lijf en te voelen wat er speelt.

Hoewel ik het menselijk lichaam al jaren fascinerend vind, blijft dit er één van de meest bijzondere “mechanismes” in: wat ademhaling kan losmaken en reguleren. En ik ben zeker niet de enige die dat ervaart.

Vooraf dacht ik: met mij zit het wel goed. Een jaar geleden was dat anders. Toen voelde ik meer boosheid, verdriet en schaamte, en wist ik niet altijd hoe ik daarmee om moest gaan. Gelukkig kwam ik leermeesters tegen die mij daar zorgvuldig in hebben begeleid.

Dit weekend voelde voor mij vooral als een soort APK. En dat klopte: mijn gevoel bevestigde het. Wat er bij mij naar boven kwam was vooral rust. Bij anderen in de groep was dat anders — soms ook intensiever — maar in de kern was het voor iedereen helpend.

Mooi om weer een tool toe te voegen aan mijn gereedschapskist, zodat ik dit (altijd afgestemd op de persoon) ook kan inzetten in mijn werk.

Benieuwd wat ademcoaching voor u kan betekenen? Plan gerust een vrijblijvende kennismaking.